ทำหน้าที่ควบคุมอาหาร สำหรับ การเคี้ยว ( การบดเคี้ยว ) และการกลืน (การกลืนกิน) มันไวต่อความชื้นและน้ำลาย ใต้ลิ้นปกคลุมด้วยเยื่อเมือกเรียบ ลิ้นยังมีความรู้สึกสัมผัสสำหรับค้นหาและวางตำแหน่งเศษอาหารที่ต้องเคี้ยวต่อไป ลิ้นถูกใช้เพื่อม้วนเศษอาหารให้เป็นยาลูกกลอนก่อนที่จะถูกลำเลียง ผ่าน หลอดอาหารผ่านกระบวนการบีบตัวบริเวณใต้ลิ้นใต้ส่วนหน้าของลิ้นเป็นตำแหน่งที่เยื่อบุในช่องปากบางมากและอยู่ภายใต้เส้นเลือดดำในช่องท้อง นี่เป็นตำแหน่งที่เหมาะสำหรับการแนะนำยาบางอย่างให้กับร่างกาย เส้นทางการอมใต้ลิ้นใช้ประโยชน์จาก  การย่อย คุณภาพของ หลอดเลือดในช่องปากสูง และช่วยให้สามารถนำยาเข้าสู่ระบบหัวใจและหลอดเลือดได้อย่างรวดเร็ว โดยผ่านทางเดินอาหารฟัน (ฟันซี่เดียว) เป็นโครงสร้างสีขาวขนาดเล็กที่พบในขากรรไกร (หรือปาก) ของสัตว์มีกระดูกสันหลังหลายชนิดที่ใช้ในการฉีก ขูด รีดนม และเคี้ยวอาหาร ฟันไม่ได้ทำจากกระดูก แต่เป็นเนื้อเยื่อที่มีความหนาแน่นและความแข็งต่างกัน เช่น เคลือบฟัน เนื้อฟัน และซีเมนต์ ฟันของมนุษย์มีเลือดและเส้นประสาทซึ่งทำให้เกิดการรับรู้อากัปกิริยา นี่คือความสามารถของความรู้สึกขณะเคี้ยว เช่น ถ้าเรากัดอะไรที่แข็งเกินไปสำหรับฟันของเรา เช่น จานที่บิ่นในอาหาร ฟันของเราจะส่งสัญญาณไปยังสมองของเราและเรารู้ว่าเคี้ยวไม่ได้ เราจึงเลิกพยายามรูปร่าง ขนาด และจำนวนของฟันของสัตว์แต่ละชนิดมีความสัมพันธ์กับอาหารของพวกมัน ตัวอย่างเช่น สัตว์กินพืชมีฟันกรามจำนวนหนึ่งที่ใช้บดพืชซึ่งย่อยยาก สัตว์กินเนื้อมีฟันเขี้ยวซึ่งใช้ในการฆ่าและฉีกเนื้อ