ในปี พ.ศ. 2552 กำแพงหมิงที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้ยาว 180 กม. ถูกค้นพบโดยเนินเขา ร่องลึก และแม่น้ำด้วยความช่วยเหลือของอุปกรณ์ค้นหาระยะอินฟราเรดและอุปกรณ์GPS ในเดือนมีนาคมและเมษายน พ.ศ. 2558 มีการค้นพบเก้าส่วนที่มีความยาวรวมมากกว่า 10 กิโลเมตร (6 ไมล์) ซึ่งเชื่อว่าเป็นส่วนหนึ่งของกำแพงเมืองจีนตามแนวชายแดนของเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยและมณฑลกานซู่ ก่อนการใช้อิฐ กำแพงเมืองจีน สร้างจากดิน หิน และไม้เป็นหลัก อย่างไรก็ตาม ในสมัยราชวงศ์หมิง อิฐถูกใช้อย่างหนักในหลายพื้นที่ของกำแพง เช่นเดียวกับวัสดุต่างๆ เช่น กระเบื้องปูนขาวและหิน ขนาดและน้ำหนักของอิฐทำให้ง่ายต่อการใช้งานมากกว่าดินและหิน การก่อสร้างจึงรวดเร็วขึ้น นอกจากนี้ อิฐยังรับน้ำหนักได้มากกว่าและทนทานกว่าดินกระทุ้ง หินสามารถรับน้ำหนักได้ดีกว่าอิฐ แต่ใช้งานยากกว่า ด้วยเหตุนี้ จึงมีการใช้หินที่ตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสำหรับฐานราก ขอบด้านในและด้านนอกและประตูของกำแพง ใบเสมาจัดแนวส่วนบนสุดของกำแพงส่วนใหญ่ โดยมีช่องว่างป้องกันสูงเกิน 30 ซม. (12 นิ้ว) เล็กน้อย และกว้างประมาณ 23 ซม. (9.1 นิ้ว) จากเชิงเทิน ยามสามารถสำรวจพื้นที่โดยรอบได้