เบิร์กเนอร์คิดว่าการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนที่กักอยู่ในน้ำแข็งอาจเพียงพอที่จะเร่งให้เกิด "Oumuamua" ในฐานะนักทดลองและนักทฤษฎี เธอศึกษาปฏิสัมพันธ์ของน้ำแข็งที่เย็นมาก ซึ่งเย็นถึง 5 หรือ 10 องศาเคลวิน อุณหภูมิของสื่อระหว่างดวงดาว (ISM) กับชนิดของอนุภาคพลังงานและรังสีที่พบใน ISM ในการค้นหาสิ่งพิมพ์ที่ผ่านมา เธอพบการทดลองมากมายที่แสดงให้เห็นว่าอิเล็กตรอนพลังงานสูง โปรตอน และอะตอมที่หนักกว่าสามารถเปลี่ยนน้ำแข็งในน้ำให้เป็นโมเลกุลไฮโดรเจนได้ และโครงสร้างปุยหิมะของ ดาวหาง สามารถกักก๊าซไว้ในฟองอากาศภายในน้ำแข็งได้ การทดลองแสดงให้เห็นว่าเมื่อได้รับความร้อน เช่นเดียวกับความร้อนของดวงอาทิตย์ น้ำแข็งจะหลอมละลาย - เปลี่ยนจากโครงสร้างอสัณฐานเป็นโครงสร้างผลึก - และบังคับให้ฟองอากาศออกมา ปล่อยก๊าซไฮโดรเจนออกมา น้ำแข็งที่พื้นผิวของดาวหาง Bergner และ Seligman คำนวณได้ สามารถปล่อยก๊าซออกมามากพอที่จะปล่อยก๊าซออกมาในลักษณะลำแสงแบบโคลิเมตหรือแบบพัด ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อวงโคจรของดาวหางขนาดเล็กอย่าง "Oumuamua"