ในศตวรรษที่ 19 รอยสักของนักโทษสหรัฐที่ได้รับการปล่อยตัวและผู้หลบหนีจากกองทัพอังกฤษถูกระบุตัวตนด้วยรอยสัก และต่อมาผู้ต้องขังในเรือนจำไซบีเรียและค่ายกักกันนาซีก็ถูกทำเครื่องหมายในลักษณะเดียวกัน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 การสักเป็นกระแสความนิยมสั้นๆ ในหมู่คนทั้งสองเพศในชนชั้นสูงของอังกฤษ สมาชิกของแก๊งมักระบุตัวตนด้วยการออกแบบรอยสัก การสัก การสักได้ลดลงในหลายวัฒนธรรมที่ไม่ใช่ของตะวันตก แต่การสักในยุโรป อเมริกา และญี่ปุ่นกลับได้รับความสนใจอีกครั้งในช่วงทศวรรษที่ 1990 การสักทั้งชายและหญิงกลายเป็นแฟชั่นพร้อมกับการฟื้นฟูการเจาะร่างกายบางครั้งมีการคัดค้านทางศาสนาต่อการปฏิบัติ (“ห้ามกรีดเนื้อเพราะมีคนตายหรือสักเครื่องหมายใดๆ บนตัวคุณ” [เลวีนิติ 19:28]) ความเสี่ยงต่อสุขภาพของการสักรวมถึงปฏิกิริยาการแพ้ต่อเม็ดสี และเมื่อสักภายใต้สภาวะที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อ การแพร่กระจายของการติดเชื้อไวรัส เช่น ตับอักเสบและเอชไอวี