ยาฆ่าแมลงแบบสัมผัสสังเคราะห์เป็นตัวแทนหลักในการควบคุมแมลง โดยทั่วไปแล้วพวกมันเจาะแมลงได้ง่ายและเป็นพิษต่อสัตว์หลายชนิด กลุ่มสังเคราะห์หลัก ได้แก่ คลอรีนไฮโดรคาร์บอน ฟอสเฟตอินทรีย์ (ออร์กาโนฟอสเฟต) และคาร์บาเมตคลอรีนไฮโดรคาร์บอนได้รับการพัฒนาขึ้นในทศวรรษที่ 1940 หลังจากการค้นพบคุณสมบัติในการฆ่าแมลงของดีดีที (พ.ศ. 2482) ตัวอย่างอื่นๆ ของซีรีส์นี้ได้แก่ BHC, ลินเดน, คลอโรเบนซิเลต, เมทอกซีคลอร์ และไซโคลไดอีน (ซึ่งรวมถึงอัลดริน ดีลดริน คลอเดน เฮปทาคลอร์ และเอนดริน) ยาฆ่าแมลง สารประกอบเหล่านี้บางชนิดค่อนข้างเสถียรและมีฤทธิ์ตกค้างยาวนาน ดังนั้นจึงมีค่าอย่างยิ่งเมื่อต้องการการปกป้องเป็นเวลานาน การกระทำที่เป็นพิษของพวกเขาไม่เป็นที่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ แต่เป็นที่ทราบกันดีว่าทำลายระบบประสาท ยาฆ่าแมลงเหล่านี้จำนวนหนึ่งถูกห้ามใช้เนื่องจากผลเสียต่อสิ่งแวดล้อม