สัตว์กินเนื้อ ในช่องปาก มีช่องเปิดปากที่กว้างเมื่อเทียบกับขนาดหัวของพวกมัน สิ่งนี้ให้ข้อได้เปรียบที่ชัดเจนในการพัฒนากองกำลังที่ใช้ในการจับ ฆ่า และแยกชิ้นส่วนเหยื่อ กล้ามเนื้อใบหน้าจะลดลงเนื่องจากกล้ามเนื้อเหล่านี้จะขัดขวางการอ้าปากกว้าง และไม่มีส่วนในการเตรียมอาหารสำหรับการกลืนของสัตว์ ในสัตว์กินเนื้อเลี้ยงลูกด้วยนมทุกชนิด ข้อต่อกรามเป็นข้อต่อแบบบานพับธรรมดาที่อยู่ในระนาบเดียวกับฟัน ข้อต่อชนิดนี้มีความเสถียรสูงและทำหน้าที่เป็นจุดหมุนสำหรับ คันโยก สัตว์กินเนื้อ  ที่เกิดจากขากรรไกรบนและล่าง กล้ามเนื้อหลักที่ใช้ในการบริหารกรามในสัตว์กินเนื้อคือกล้ามเนื้อขมับ กล้ามเนื้อนี้มีขนาดใหญ่มากในสัตว์กินเนื้อซึ่งคิดเป็นส่วนใหญ่ของด้านข้างของศีรษะ มุม ของขากรรไกรล่าง (ขากรรไกรล่าง) ในสัตว์กินเนื้อมีขนาดเล็ก เนื่องจากกล้ามเนื้อ (masseter และ pterygoids) ที่ยึดติดมีความสำคัญเล็กน้อยในสัตว์เหล่านี้ ขากรรไกรล่างของสัตว์กินเนื้อไม่สามารถเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้ และมีการเคลื่อนไหวจากด้านหนึ่งไปอีกด้านที่จำกัดมาก เมื่อกรามของสัตว์กินเนื้อหุบลง ฟันกรามแก้มรูปใบมีดจะเลื่อนผ่านกันเพื่อให้การหั่นเป็นชิ้นๆ มีประสิทธิภาพมากในการแล่เนื้อออกจากกระดูก