เบ่งบาน เบ่งบาน ครูของเราเขียนคำเหล่านี้ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่บนกระดานดำ คุณเทจิมะสูงและผอม หลายคนคงนึกภาพออกว่าคงจำครูโรงเรียนประถมของพวกเขาได้ชัดเจน ฉันก็จำคุณเทจิมะได้ชัดเจนเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นสีเสื้อผ้า ทรงผม หรือแม้แต่ลักษณะท่าทางของเธอ มีอยู่ครั้งหนึ่ง มิสเทจิมะเลือกฉันและนักเรียนอีกคนหนึ่งจากทั้งปีการศึกษาของเราและชมการแต่งเพลงของเรา โดยบอกว่าพวกเขาเขียนได้ดีมาก ฉันรู้สึกอายเล็กน้อยที่จะถูกคัดออก แต่ฉันก็ยินดีมากเช่นกัน  โรงเรียน ทุกคนมีความสุขเมื่อได้รับคำชมจากใจจริง มันสร้างความมั่นใจ อันที่จริง คำชมของคุณเทจิมะอาจมีอิทธิพลต่อความปรารถนาที่จะเป็นนักเขียนของฉันการเปลี่ยนแปลงครั้ง ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนประถมฮาเนดะหมายเลข 2 ในโตเกียว ซึ่งตอนนั้นเป็นอาคารไม้ 2 ชั้นที่ล้อมรอบด้วยนาข้าว ในวันที่อากาศหนาวจัด บางครั้งน้ำในนาก็จับตัวเป็นน้ำแข็ง ในวันดังกล่าว กลุ่มเด็กเกเร เราจะหลงทางและตะโกนว่า ทางนี้ ทางนี้! ตัดผ่านทุ่งนาระหว่างทางไปโรงเรียน มันเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงบและงดงาม