อย่างไรก็ตาม เมื่อจักรวรรดิออตโตมันเริ่มเสื่อมถอยในศตวรรษที่ 19 นโยบายการอดกลั้นนี้ก็เริ่มตึงเครียด การเพิ่มขึ้นของลัทธิชาตินิยมภายในจักรวรรดิและแรงกดดันจากภายนอกจากลัทธิจักรวรรดินิยมยุโรปที่กินสัตว์อื่นสร้างความท้าทายให้กับรัฐบาลออตโตมัน และความตึงเครียดเริ่มเพิ่มขึ้นระหว่างกลุ่มศาสนาและกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ขบวนการชาตินิยมเกิดขึ้นท่ามกลางกลุ่มชาติพันธุ์และศาสนาต่างๆ ภายในจักรวรรดิ รวมทั้งชาวอาหรับ ชาวกรีก และชาวอาร์เมเนีย การเคลื่อนไหวเหล่านี้ ออตโตมัน พยายามยืนยันเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและชาติของตน และเรียกร้องเอกราชมากขึ้นหรือเป็นอิสระจากการปกครองของออตโตมัน รัฐบาลออตโตมันซึ่งแต่เดิมอาศัยระบบข้าวฟ่างในการปกครองประชาชนที่หลากหลาย พยายามดิ้นรนเพื่อตอบสนองต่อข้อเรียกร้องเหล่านี้ การเพิ่มขึ้นของลัทธิชาตินิยมมีส่วนทำให้จักรวรรดิแตกแยก เนื่องจากกลุ่มชาติพันธุ์และศาสนาต่าง ๆ พยายามแยกตัวออกจากการปกครองของออตโตมัน กระบวนการนี้ได้รับความช่วยเหลือจากการแทรกแซงของมหาอำนาจยุโรป ซึ่งมักจะสนับสนุนขบวนการชาตินิยมเพื่อบ่อนทำลายการควบคุมของออตโตมันในภูมิภาคนี้ ซึ่งสะท้อนถึงการออกแบบจักรวรรดินิยมของพวกเขาเอง