B-cells และ androgens มีส่วนช่วยในการพัฒนา PCOS อย่างไร

ในการศึกษาล่าสุดที่ตีพิมพ์ในeLifeนักวิจัยใช้แบบจำลองของหนูเพื่อประเมินบทบาทของความถี่ B-cell ในการเกิดโรคของ polycystic ovary syndrome (PCOS)ผลการศึกษาบ่งชี้ว่า B-cells ไม่ใช่ตัวกลางหลักของการเกิดโรค PCOS ซึ่งแตกต่างจากสมมติฐานก่อนหน้านี้ เล่นบาคาร่า เซลล์เหล่านี้จะขยายการแสดงออกทางฟีโนไทป์ของเงื่อนไขแทน การศึกษาในปัจจุบันยังเผยให้เห็นถึงบทบาทของตัวรับแอนโดรเจนในการเปลี่ยนแปลงจำนวนเซลล์ B ในผู้ป่วย PCOS

การศึกษา: บทบาทของบีเซลล์ในการกระตุ้นเซลล์ภูมิคุ้มกันในกลุ่มอาการถุงน้ำรังไข่หลายใบ  เครดิตรูปภาพ: mi_viri / Shutterstock.comการศึกษา:  บทบาทของบีเซลล์ในการกระตุ้นเซลล์ภูมิคุ้มกันในกลุ่มอาการถุงน้ำรังไข่หลายใบ  เครดิตรูปภาพ: mi_viri / Shutterstock.com

PCOS คืออะไร?

PCOS เป็นภาวะของฮอร์โมนที่มีลักษณะเฉพาะโดยการผลิตแอนโดรเจนที่เพิ่มขึ้นอย่างมากจากรังไข่ คำว่า "PCOS" มีต้นกำเนิดมาจากซีสต์จำนวนมาก ซึ่งเป็นถุงของเหลวที่พัฒนาบนผิวของรังไข่PCOS เป็นความผิดปกติของฮอร์โมนที่พบได้บ่อยทั่วโลก โดยพบได้ระหว่าง 5-18% ของผู้หญิงวัยเจริญพันธุ์ อาการของ PCOS ได้แก่ น้ำหนักขึ้น อย่างรวดเร็ว ประจำเดือนมาไม่ปกติ ขนขึ้นมากเกินไป และสิว ที่สำคัญ PCOS เป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของภาวะมีบุตรยากในผู้หญิง  สาเหตุที่แท้จริงของ PCOS ยังไม่ทราบ; อย่างไรก็ตาม นักวิจัยเชื่อว่าการทำงานร่วมกันระหว่างปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมมีส่วนทำให้เกิดโรค งานก่อนหน้านี้ได้ตั้งสมมติฐานว่า B-cells มีบทบาทสำคัญใน PCOS แม้ว่าจะยังไม่ทราบกลไกของการเชื่อมโยงนี้

การวิจัยเกี่ยวกับหนู mu heavy chain knockout (MuMt - ; B null ) ซึ่งเป็นหนูที่ไม่สามารถผลิต B-cells ที่โตเต็มที่ได้ทางพันธุกรรม ได้เสนอว่า B-cells ขยายผลการเผาผลาญของโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคเบาหวานและการดื้อต่ออินซูลิน เนื่องจากโรคเบาหวานประเภท 2 (T2D) และภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานเกิน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้เป็นภาวะภูมิต้านตนเอง มีความสัมพันธ์อย่างมากกับ PCOS นักวิทยาศาสตร์จึงพยายามตรวจสอบตัวกระตุ้นภูมิต้านทานผิดปกติสำหรับ PCOS ซึ่งยังไม่ประสบความสำเร็จผลการศึกษาในการศึกษาครั้งนี้ นักวิจัยได้ประเมินปัจจัยที่ตั้งสมมติฐานไว้ก่อนหน้านี้ที่เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของถุงน้ำและการอักเสบ ซึ่งรวมถึงความถี่ของเซลล์บี ภาวะไขมันในเลือดสูง และแอนติบอดีอัตโนมัตินักวิจัยเริ่มต้นด้วยการระบุลักษณะของสายเลือด B-cell โดยใช้สตรีที่มี PCOS เป็นบวก 15 คนและสตรีที่มี PCOS เป็นลบ 22 คนเป็นกลุ่มทดสอบและกลุ่มควบคุมตามลำดับ กลุ่มการทดสอบเป็นไปตามเกณฑ์ Rotterdam ทั้งสามข้อ ซึ่งรวมถึงลักษณะทางสัณฐานวิทยาของรังไข่หลายใบ ประจำเดือน และภาวะขนดก นอกเหนือจากการแสดงระดับ androstenedione และ testosterone ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ

แม้ว่าระดับ B-cell ไร้เดียงสาจะเหมือนกันระหว่างทั้งสองกลุ่ม แต่ B-cell ที่โตเต็มที่ในสตรี PCOS ขาดการแสดงออกของ CD27 และเครื่องหมายพื้นผิวเซลล์ immunoglobulin D (IgD) (CD27 - IgD - ) การวิเคราะห์แอนติบอดีในซีรั่มในทำนองเดียวกันเผยให้เห็นว่า IgM ที่หมุนเวียนถูกควบคุมในกลุ่ม PCOS นอกเหนือจากค่าดัชนีแอนโดรเจนอิสระและค่าเทสโทสเตอโรนที่สูงขึ้น ผลลัพธ์เหล่านี้มีนัยสำคัญแม้หลังจากปรับดัชนีมวลกาย (BMI) แล้วที่น่าสนใจคือไม่พบความแตกต่างสำหรับการไหลเวียนของ IgG ในขณะที่ระดับ IgA ต่ำกว่าในผู้หญิงที่มี PCOS"

Genetics & Genomics eBook รวบรวมบทสัมภาษณ์ บทความ และข่าวสารชั้นนำในปีที่ผ่านมา

ดาวน์โหลดฉบับล่าสุดแอนติบอดี IgG ของมนุษย์ถูกถ่ายโอนจาก PCOS สี่ตัวและควบคุมผู้หญิงเป็นหนูป่าเพื่อตรวจสอบว่า POCS มีความสัมพันธ์ทางภูมิคุ้มกันวิทยาหรือไม่ ไม่พบความแตกต่างในรอบการตกไข่ของหนูเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ได้รับ PCOS-positive IgG จะมีมวลกายเพิ่มขึ้นสามสัปดาห์หลังการรักษา ในการประเมินบทบาทของแอนโดรเจนในองค์ประกอบและความถี่ของ B-cell ได้ใช้แบบจำลอง PCOS murine ที่เกิดจาก dihydrotestosterone (DHT) กลุ่มการศึกษาทั้งสามประกอบด้วย DHT ที่ให้เข้าใต้ผิวหนัง กลุ่มควบคุม และหนูที่ได้รับทั้ง DHT และตัวยับยั้งตัวรับแอนโดรเจน (AR)

หลังจากสี่สัปดาห์ของการรักษา หนูที่ได้รับ DHT เพียงอย่างเดียวมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นและมีวงจรการเป็นสัดที่หยุดชะงัก ซึ่งไม่มีรายงานในอีกสองกลุ่ม องค์ประกอบและความถี่ของบีเซลล์มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มการรักษา DHT เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มอื่น หนูเหล่านี้ยังแสดงอาการคล้าย PCOS โดยเนื้อเยื่อรังไข่ได้รับผลกระทบอย่างมากจากนั้นนักวิจัยได้ย้าย B-cells จากหนูที่มีลักษณะคล้าย PCOS ไปยังหนูที่ขาด B-cell ในที่นี้ กลุ่มทดสอบไม่แสดงอาการคล้าย PCOSเพื่อระบุอย่างชัดเจนว่าการขาด B-cells สามารถให้ภูมิคุ้มกันจากการโจมตีของ PCOS หรือไม่ นักวิจัยฉีด DHT เข้าใต้ผิวหนังให้กับหนูที่น่าพิศวงที่ไม่มี B-cells หนูเหล่านี้มีอาการคล้าย PCOS สี่สัปดาห์หลังการรักษา

ข้อสรุป

ผู้หญิงที่มีภาวะไฮเปอร์แอนโดรเจนจะประสบกับการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาและความถี่ในเซลล์บี เช่นเดียวกับการควบคุมการไหลเวียนของ IgM ในเลือดและเนื้อเยื่อ สิ่งนี้บ่งบอกถึงบทบาทของแอนโดรเจนในการเริ่มมีอาการของ PCOS; อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ลดอิทธิพลทางกลไกของ B-cells หรือ IgM อย่างใดอย่างหนึ่ง

เมื่อให้ DHT กับหนู จะมีอาการคล้าย PCOS ในเนื้อเยื่อเมตาบอลิซึม ภูมิคุ้มกัน และเนื้อเยื่อสืบพันธุ์ สิ่งเหล่านี้รวมถึงการเปลี่ยนแปลงที่เหมือนกันของ PCOS ใน B-cells ซึ่งสะท้อนถึงบทบาทของแอนโดรเจนในการทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง B-cell ที่สังเกตได้ใน PCOS

B-cells ที่เหมือน PCOS ที่ใส่เข้าไปใน B-cell-deficient หนูไม่ก่อให้เกิดอาการ PCOS ดังนั้น แม้ว่า B-cells อาจขยายผลกระทบของ PCOS ที่มีอยู่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถเริ่มต้นโรคได้ในทางตรงกันข้าม เมื่อแอนโดรเจนเพียงอย่างเดียวถูกนำเข้าสู่หนูที่มีภาวะพร่อง B-เซลล์ จะสังเกตเห็นการโจมตีของ PCOS ข้อสังเกตนี้บ่งชี้ว่าแอนโดรเจนเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิด PCOS และการขาด B-cells ไม่ได้บ่งบอกถึงภูมิคุ้มกันจาก PCOSเมื่อนำมารวมกัน ผลการศึกษาจะอธิบายถึงกลไกพื้นฐานและสารที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิด PCOS Hyperandrogenism เกิดจากปฏิกิริยาระหว่างพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม เริ่มมีอาการคล้าย PCOS อย่างอิสระ รวมถึงการเปลี่ยนแปลงของ B-cell การหยุดชะงักของประจำเดือน และน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเปรียบเทียบกับสมมติฐานก่อนหน้านี้ B-cells แม้ว่าจะไม่สามารถกระตุ้น PCOS ได้ แต่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับภาวะที่ทำให้เครียด B-cells ในสตรีที่มี PCOS บวกแสดงการสลับที่สำคัญในเครื่องหมายบนผิวเซลล์และอาจใช้เป็นตัวบ่งชี้เริ่มต้นของโรคสิ่งสำคัญที่สุดคือ เราแสดงให้เห็นว่า B-cells ไม่ใช่สื่อกลางของการอักเสบในระบบหรือการเผาผลาญกลูโคสที่บกพร่องใน PCOS เนื่องจากการขาดเซลล์เม็ดเลือดขาวเหล่านี้ไม่ได้ป้องกันการเหนี่ยวนำของฟีโนไทป์ที่คล้าย PCOS หลังจากได้รับ DHT"