ในการศึกษาครั้งใหม่นี้ อาจารย์วิจัยสองคนคือ Aurélien Crida จากUniversité Nice Sophia AntipolisและObservatoire de la Côte dAzurและ Sébastien Charnoz จากUniversité Paris Diderotและ CEA ออกเดินทางเพื่อทดสอบแบบจำลองใหม่และค้นพบว่าสามารถขยายไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่นได้หรือไม่ การคำนวณของพวกเขาได้เปิดเผยข้อเท็จจริงที่สำคัญหลายประการ แบบจำลองการก่อตัวของดาวเทียมจากวงแหวนดาวเคราะห์นี้อธิบายได้ว่าทำไมดาวเทียมดวงใหญ่ที่สุดจึงอยู่ห่างจากโลกมากกว่าดาวเทียมดวงเล็ก นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงการสะสมของดาวเทียมใกล้กับขีดจำกัดของโรช ซึ่งเป็น สถานที่เกิด ของพวกมันที่ขอบด้านนอกของวงแหวน การกระจายนี้เป็นข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบกับระบบดาวเคราะห์ของดาวเสาร์ แบบจำลองเดียวกันนี้สามารถใช้กับดาวเทียมของ ดาวเคราะห์ ยักษ์ ยูเรนัสและเนปจูน ซึ่งจัดตามเค้าโครงที่คล้ายกัน สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าดาวเคราะห์เหล่านี้เคยมีวงแหวนขนาดใหญ่คล้ายกับของดาวเสาร์ ซึ่งสูญเสียไปในการให้กำเนิดดาวเทียม สุดท้ายนี้ แบบจำลองนี้สามารถนำไปใช้กับการก่อตัวของดาวเทียมดาวเคราะห์ภาคพื้นดินได้ และจากการคำนวณของนักวิจัย พบว่ามีกรณีพิเศษที่ดาวเทียมดวงเดียวอาจก่อตัวขึ้นจากวงแหวนรอบโลก นี่เป็นกรณีของโลกและดวงจันทร์ และสำหรับพลูโตและชารอน