การสังเคราะห์สมัยใหม่คณิตศาสตร์ของพันธุศาสตร์ประชากรมีการพัฒนามาเป็นจุดเริ่มต้นของการสังเคราะห์ที่ทันสมัย ผู้เขียนเช่น Beattyได้ยืนยันว่าพันธุศาสตร์ประชากรกำหนดแกนกลางของการสังเคราะห์สมัยใหม่ ในช่วงสองสามทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 20 นักธรรมชาติวิทยาภาคสนามส่วนใหญ่ยังคงเชื่อว่าLamarckismและorthogenesisให้คำอธิบายที่ดีที่สุดสำหรับความซับซ้อนที่พวกเขาสังเกตเห็นในโลกของสิ่งมีชีวิต ในระหว่างการสังเคราะห์สมัยใหม่ความคิดเหล่านี้ถูกลบล้างและมีเพียงสาเหตุวิวัฒนาการเท่านั้นที่สามารถแสดงออกได้ในกรอบทางคณิตศาสตร์ของพันธุศาสตร์ประชากรเท่านั้นที่ยังคงอยู่ถึงความเป็นเอกฉันท์ว่าปัจจัยวิวัฒนาการอาจมีอิทธิพลต่อวิวัฒนาการ แต่ไม่คำนึงถึงความสำคัญสัมพัทธ์ของปัจจัยต่างๆ

โธ Dobzhanskyคนงานหลังปริญญาเอกในห้องปฏิบัติการ TH มอร์แกนได้รับอิทธิพลมาจากการทำงานในความหลากหลายทางพันธุกรรมโดย geneticists รัสเซียเช่นเซอร์เกเชตเวอริโคอ ฟ เขาช่วยเชื่อมความแตกแยกระหว่างรากฐานของวิวัฒนาการระดับจุลภาคที่พัฒนาโดยนักพันธุศาสตร์ประชากรและรูปแบบของวิวัฒนาการมหภาคที่นักชีววิทยาภาคสนามสังเกตด้วยหนังสือพันธุศาสตร์และต้นกำเนิดของพันธุ์ในปีพ. ศ. 2480. Dobzhansky ตรวจสอบความหลากหลายทางพันธุกรรมของประชากรในป่าและแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับข้อสันนิษฐานของนักพันธุศาสตร์ประชากรประชากรเหล่านี้มีความหลากหลายทางพันธุกรรมจำนวนมากโดยมีความแตกต่างระหว่างประชากรย่อย หนังสือเล่มนี้ยังนำผลงานทางคณิตศาสตร์ชั้นสูงของนักพันธุศาสตร์ประชากรมารวมไว้ในรูปแบบที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น นักชีววิทยาจำนวนมากได้รับอิทธิพลจากพันธุศาสตร์ประชากรผ่านทาง Dobzhansky มากกว่าที่จะอ่านผลงานทางคณิตศาสตร์ในต้นฉบับได้สนับสนุนโดย lucasupreme เว็บ บาคาร่า พันธุศาสตร์ประชากรเป็นฟิลด์ของพันธุศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการแตกต่างทางพันธุกรรมภายในและระหว่างประชากรและเป็นส่วนหนึ่งของชีววิทยาวิวัฒนาการ การศึกษาในสาขาชีววิทยานี้ตรวจสอบปรากฏการณ์เช่นการปรับตัว , speciationและโครงสร้างประชากร

พันธุศาสตร์ประชากรเป็นส่วนผสมที่สำคัญในการเกิดขึ้นของการสังเคราะห์วิวัฒนาการที่ทันสมัย ผู้ก่อตั้งหลักของมันก็Sewall ไรท์ , JBS Haldaneและโรนัลด์ฟิชเชอร์ที่ยังวางรากฐานสำหรับสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องของพันธุศาสตร์เชิงปริมาณ ตามเนื้อผ้ามีวินัยทางคณิตศาสตร์สูงพันธุศาสตร์ประชากรสมัยใหม่ครอบคลุมการทำงานในเชิงทฤษฎีห้องปฏิบัติการและภาคสนาม แบบจำลองทางพันธุกรรมของประชากรใช้สำหรับการอนุมานทางสถิติจากข้อมูลลำดับดีเอ็นเอและสำหรับการพิสูจน์ / ทำลายแนวคิด

สิ่งที่ชุดพันธุศาสตร์ประชากรออกจากกันในวันนี้จากใหม่วิธีฟีโนไทป์มากขึ้นในการสร้างแบบจำลองวิวัฒนาการเช่นทฤษฎีเกมวิวัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงการปรับตัวคือเน้นปรากฏการณ์ทางพันธุกรรมเป็นครอบงำ , epistasisระดับซึ่งรวมตัวกันอีกทางพันธุกรรมแบ่งขึ้นเชื่อมโยงสมดุลและสุ่ม ปรากฏการณ์ของการกลายพันธุ์และพันธุกรรม ทำให้เหมาะสมสำหรับการเปรียบเทียบกับข้อมูลจีโนมิกส์ของ ประชากร

ประวัติพันธุศาสตร์ประชากรเริ่มต้นจากการกระทบยอดของแบบจำลองการถ่ายทอดทางพันธุกรรมและชีวสถิติของเมนเดเลียน การคัดเลือกโดยธรรมชาติจะทำให้เกิดวิวัฒนาการก็ต่อเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมในประชากรมากพอ ก่อนการค้นพบของพันธุศาสตร์ของเมนเดลซึ่งเป็นหนึ่งในสมมติฐานที่พบบ่อยเป็นมรดกผสม แต่ด้วยการถ่ายทอดทางพันธุกรรมแบบผสมผสานความแปรปรวนทางพันธุกรรมจะสูญหายไปอย่างรวดเร็วทำให้วิวัฒนาการโดยธรรมชาติหรือการคัดเลือกทางเพศเป็นไปไม่ได้ หลักการ Hardy-Weinbergให้คำตอบสำหรับวิธีการรักษารูปแบบต่างๆในประชากรที่มีการถ่ายทอดทางพันธุกรรมแบบเมนเดเลียน ตามหลักการนี้ความถี่ของอัลลีล (การเปลี่ยนแปลงในยีน) จะคงที่หากไม่มีการคัดเลือกการกลายพันธุ์การย้ายถิ่นและการล่องลอยทางพันธุกรรม โดยทั่วไปรูปแบบสีขาวฉกรรจ์ของมอดพริกไทยการทำให้เป็นสีน้ำตาลในอุตสาหกรรม : มอดสีดำที่มีพริกไทยปรากฏในบริเวณที่มีมลพิษขั้นตอนที่สำคัญต่อไปคือการทำงานของนักชีววิทยาชาวอังกฤษและสถิติโรนัลด์ฟิชเชอร์ ในชุดของเอกสารเริ่มต้นในปี 1918 และปิดท้ายในปี 1930 หนังสือของเขาพันธุกรรมทฤษฎีการคัดเลือกโดยธรรมชาติ , ฟิชเชอร์แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องโดยวัดจาก Biometricians อาจจะผลิตโดยการดำเนินการรวมกันของยีนที่ไม่ต่อเนื่องจำนวนมากและที่คัดเลือกโดยธรรมชาติสามารถเปลี่ยนอัลลีล ความถี่ในประชากรส่งผลให้เกิดวิวัฒนาการ ในเอกสารชุดหนึ่งที่เริ่มต้นในปีพ. ศ. 2467 นักพันธุศาสตร์ชาวอังกฤษอีกคนหนึ่งชื่อJBS Haldaneได้ศึกษาคณิตศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงความถี่อัลลีลที่ตำแหน่งยีนเดียวภายใต้เงื่อนไขที่หลากหลาย Haldane ยังใช้การวิเคราะห์ทางสถิติกับตัวอย่างการคัดเลือกโดยธรรมชาติในโลกแห่งความเป็นจริงเช่นวิวัฒนาการของมอดพริกไทยและการทำให้เป็นสีในทางอุตสาหกรรมและแสดงให้เห็นว่าค่า