ปลาหมึกยักษ์นั้นคล่องแคล่วว่องไวกว่าปลาหมึกเล็กน้อย และใช้แขนของมันเพื่อทำงานหลายอย่าง รวมถึงการเดินและหยิบจับสิ่งของต่างๆ เมื่อสัมผัสกับวัตถุ เช่น ปูแสนอร่อยหรือหิ้งหิน พื้นผิวตัวดูดจะสร้างผนึกกับวัตถุ ติดอยู่ภายในช่องดูด น้ำไม่สามารถไปไหนได้เนื่องจากกล้ามเนื้อดูดหดตัว การหดตัวของกล้ามเนื้อทำให้แรงดันน้ำภายในช่องดูดลดลง และแรงดันที่สูงขึ้นของมหาสมุทรเปิดโดยรอบจะบังคับให้พื้นผิวท่อดูดสัมผัสกับเป้าหมายที่เลือกไว้ ทำให้เกิดการยึดเกาะที่แข็งแกร่ง โดยได้รับแรงบันดาลใจจากความแข็งแรงและกลไกการดูดของปลาหมึกยักษ์ นักวิทยาศาสตร์กำลังใช้พวกมันเป็นต้นแบบสำหรับ  กาวทางการแพทย์  และอุปกรณ์ยึดติดในหุ่นยนต์  หอยโข่งอวดแขน 90 หมึกกระดอง บวกที่น่าทึ่ง แขนเหล่านี้ไม่มีตัวดูด แต่มีร่องเหนียวๆ ที่ช่วยให้พวกมันจับเหยื่อได้ ภาพ ปลาหมึกมีชื่อเสียงในด้านดวงตา ปลาหมึกบางชนิดมีดวงตาที่ซับซ้อนพอๆ กับดวงตาของมนุษย์ และดวงตาของปลาหมึกยักษ์ก็ใหญ่โต ดวงตาของปลาหมึกส่วนใหญ่ก็เหมือนกับดวงตาของมนุษย์ ประกอบด้วยม่านตา รูม่านตา เลนส์ และในบางกรณีก็มีกระจกตา ปลาหมึก ปลาหมึก ปลาหมึก และหอยโข่งล้วนมีรูม่านตาที่มีรูปร่างแตกต่างกัน— ปลาหมึกยักษ์มีรูม่านตาเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ปลาหมึกมีรูม่านตารูปตัว W และรูม่านตาของปลาหมึกเป็นวงกลม มีเพียงหอยโข่งเท่านั้นที่มีกายวิภาคของดวงตาโดยเปรียบเทียบเป็นพื้นฐาน โดยอาศัยรูม่านตาที่ไม่มีเลนส์ พวกเขาสามารถขยายและหดรูม่านตาด้วยความเข้มของแสงที่แตกต่างกัน และอาจแยกแยะสัญญาณภาพง่ายๆ ได้